Bloger z podpoznańskiej Mosiny, Łukasz Kasprowicz, został uniewinniony po 12 latach od zarzutu zniesławienia burmistrz Zofii Springer. Mimo że nazywał ją „kłamliwą bestią”, Sąd Apelacyjny w Poznaniu ostatecznie go uniewinnił. PAP / Marcin Bielecki
Łukasz Kasprowicz, obecny radny Mosiny, w 2008 roku prowadził bloga, w którym opisywał życie polityczne gminy. O urzędującej wówczas burmistrz pisał „kłamliwa bestia”, „kłamczucha”, o kierowanym przez nią urzędzie – „burdel na kółkach”. Burmistrz Zofia Springer skierowała w 2008 roku do sądu prywatny akt oskarżenia, zarzucając blogerowi zniesławienie i niszczenie jej dobrego imienia. W 2011 roku Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto skazał Kasprowicza na 10 miesięcy nieodpłatnej pracy, nawiązkę w wysokości 500 zł, a także na zakaz wykonywania zawodu dziennikarza przez rok. Nakazał także przeprosiny pod adresem urzędniczki. Helsińska Fundacja Praw Człowieka , która włączyła się w proces, podkreślała, że wprawdzie Kasprowicz używa ostrego języka względem urzędniczki magistratu, lecz mieści się to w granicach dopuszczalnej krytyki i wolności słowa. Ten wyrok uchylił Sąd Okręgowy w Poznaniu, umarzając postępowanie ze względu na znikomą szkodliwość czynu. Sąd Najwyższy uwzględnił kasację pełnomocnika oskarżycielki i dwukrotnie skierował sprawę do ponownego rozpoznania. W styczniu br. Sąd Okręgowy w ostatecznym wyroku umorzył warunkowo postępowanie na rok próby i orzekł wobec blogera 500 zł świadczenia na Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Sprawa trafiła do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
Na tym etapie sprawy prawnicy Helsińskiej Fundacji zaskarżyli decyzję do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, wskazując na naruszenie artykułu 10 Konwencji (swoboda wypowiedzi). Trybunał nie wydał wyroku i zdecydował o skreśleniu sprawy, gdyż rząd polski przyznał się do naruszenia swobody wypowiedzi i zobowiązał do wypłacenia Kasprowiczowi 3 tys. euro. W związku z tą decyzją wznowiono sprawę przed polskim sądem. We wtorek Sąd Apelacyjny w Poznaniu uniewinnił ostatecznie blogera od przestępstwa zniesławienia, na podstawie decyzji Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. – Ten wyrok to długo oczekiwane zwycięstwo wolności słowa - komentuje Dominika Bychawska-Siniarska, która reprezentowała Łukasza Kasprowicza przed ETPC. Więcej informacji:

Po 12 latach sąd zdecydował, że bloger spod Poznania nie jest winny zniesławienia urzędniczki

Helsińska Fundacja Praw Człowieka ujęła się w sądzie za dziennikarzem obywatelskim Markiem Browińskim, który został zablokowany na Facebooku przez władze Inowrocławia. - To naruszenie prawa do informacji i swobody wypowiedzi - uważają prawnicy Fundacji. Wcześniej sprawą tego samego dziennikarza zajmowało się biuro Rzecznika Praw Obywatelskich, które doszło do podobnych wniosków. Marek Browiński to bloger i dziennikarz obywatelski, krytycznie oceniający działania władz Inowrocławia. W 2016 roku po serii nieprzychylnych komentarzy na profilu facebookowym Inowrocławia został na nim zablokowany. - Od tego czasu nie mogę komentować na bieżąco tego, co zamieszczają władze miasta, a nieraz są to rzeczy kuriozalne. Ale oprócz tego nie mogę też np. brać udział w konkursach organizowanych przez miasto. To jest wyraźne ograniczenie moich praw obywatelskich - mówi portalowi Wirtualnemedia.pl dziennikarz. W marcu br. Browiński zgłosił swoją sprawę do Rzecznika Praw Obywatelskich. Ten zapytało zdanie władze miasta, a w odpowiedzi napisano, że „grupa osób odpowiedzialna za administrację profilu nie pracuje już w urzędzie miasta, dlatego niemożliwe jest wskazanie konkretnego powodu takiego działania”. - Możemy jedynie przypuszczać, że doszło do złamania zapisów regulaminu portalu Facebook, którym się kierujemy - cytuje odpowiedź wiceprezydenta miasta, Wojciecha Piniewskiego, serwis Pomorska.pl. - Nieporozumieniem jest powoływanie się przez prezydenta na łamanie przeze mnie regulaminu Facebooka jako powód mojego zablokowania. Przecież wszyscy wiedzą, że od egzekwowania regulaminu Facebooka jest administrator portalu, a nie jego użytkownik. A co ważniejsze: żaden z moich komentarzy nigdy nikogo nie obrażał i do administratora nie został zgłoszony - komentuje Browiński. Po uzyskaniu tej odpowiedzi, biuro RPO wydało opinię, w której można było przeczytać m.in., że „w sytuacji, gdy z portalu tego (Facebooka - przyp.) korzystają organy samorządowe, powinny one ze szczególną uwagą przestrzegać standardów wolności słowa i nie ograniczać w sposób arbitralny komentowania zamieszczanych treści”. Zaznaczono, że w sytuacji gdy w grę wchodzi regulamin Facebooka, Adam Bodnar jest bezradny i nie może pomóc. Browiński jednak nie zrezygnował i latem ub.r. z pomocą Sieci Obywatelskiej Watchdog Polska zgłosił w prokuraturze podejrzenie popełnienia przez prezydenta Inowrocławia przestępstwa polegającego na przekroczeniu przez niego uprawnień, poprzez blokadę w mediach społecznościowych. W grudniu ub.r. zgłoszenie zostało odrzucone (prokuratura zdecydowała, że nie rozpocznie dochodzenia), jednak dziennikarz złożył zażalenie od tej decyzji. Wiosną tego roku ma je rozpatrzyć inowrocławski sąd. Helsińska Fundacja Praw Człowieka wspiera dziennikarza
Na tym etapie do sprawy włączyła się Helsińska Fundacja Praw Człowieka, składając opinię przyjaciela sądu. - Blokowanie użytkowników w mediach społecznościowych przez organy władzy publicznej stanowi naruszenie prawa do informacji i swobody wypowiedzi. Do tej pory polskie sądy nie miały okazji wypracować standardu odnoszącego się do tego problemu - czytamy w tym stanowisku. Fundacja w swojej opinii zwróciła także uwagę na to, że w przypadku blokowania obywateli na oficjalnych profilach miast pomocne może być pojęcie wypracowane w amerykańskim orzecznictwie tzw. wyznaczonego forum publicznego. - Termin określa przestrzeń kontrolowaną lub będącą własnością państwa, która nie jest tradycyjnym forum publicznym, lecz którą rząd uczynił ogólnie dostępną i przeznaczył na miejsce dyskusji. Organy publiczne lub osoby pełniące funkcje publiczne nie mają obowiązku tworzenia takich miejsc, jeżeli jednak zdecydują się je wyznaczyć, to również wypowiedzi w tej przestrzeni korzystają z gwarancji ochrony swobody wypowiedzi. Należy również wskazać, że w świetle standardów strasburskich działalność strażnicza dziennikarzy obywatelskich zasługuje na wzmocnioną ochronę przed ingerencją w wolność słowa. Podobnie bowiem jak w przypadku mediów tradycyjnych, odgrywają oni kluczową rolę w przestrzeganiu praw i inicjowaniu debaty publicznej - kończą swoje stanowisko przedstawiciele Fundacji. Więcej informacji:

Bloger zablokowany na Facebooku przez władze Inowrocławia zgłosił sprawę do sądu, wspiera go HFPC

336
Foto: Mariusz Gaczyński / East News Prowadzenie własnego bloga ponownie staje się sposobem na podatkowe oszczędności. Skarbówka właśnie zmieniła zdanie - pisze "Rzeczpospolita". Zobacz także
Prowadzący stronę internetową odliczy wydatki na bilety samolotowe, noclegi i opisywany sprzęt - pisze "Rzeczpospolita". Jak czytamy, fiskus zgadza się, aby osoba prowadząca stronę internetową odliczała wszystkie wydatki, które poniosła w związku z zagranicznymi wyjazdami czy uprawianiem danego hobby. Dziennik podaje przykład podatnika, który organizuje wyjazdy nurkowe, a także prowadzi bloga o nurkowaniu . Zapytał on urząd skarbowy o możliwość odliczenia wydatków na sprzęt do nurkowania, bilety lotnicze czy sprzęt fotograficzny. Urząd skarbowy wyraził zgodę, uznając, że wydatki te są ponoszone "w celu uzyskania przychodów z działalności organizatorów turystyki oraz działalności wydawniczej i reklamowej". Prowadzenie bloga i odliczenie wydatków
Grzegorz Grochowina, starszy menedżer w KPMG w Polsce, mówi gazecie, że z orzeczeniem jest jeden problem. - Linia interpretacyjna jest bardzo niestabilna. Jeszcze do niedawna fiskus kwestionował odliczenie przez blogerów jakichkolwiek kosztów, gdyż uznawał je za wydatki o charakterze stricte osobistym. Nie wiadomo też, czy fiskus po jakimś czasie ponownie nie zmieni zdania. Nawet jeśli bloger wygra ewentualny spór przed sądem, to należy pamiętać, że dla osób prowadzących działalność gospodarczą liczy się przede wszystkim czas i stabilne warunki prowadzenia biznesu – wyjaśnia "Rzeczpospolitej" Grochowina.

Bloger odliczy wydatki na bilety czy hotele. Jest zgoda fiskusa

Recenzja
Popularny producent urządzeń peryferyjnych przeprowadził sondy i wywiady pośród pracowników biurowych. W ten sposób powstały Logitech Zone Wireless – słuchawki stworzone z myślą o pracy w środowisku open space, gdzie siłą rzeczy musisz współdzielić przestrzeń. Chociaż sam nie pracuję w zatłoczonym biurze, odnalazłem wiele zalet tego modelu. Co to właściwie oznacza, że słuchawki są biurowe? Przede wszystkim posiadają aktywną redukcję szumów, świetnie tłumią dźwięki otoczenia, są wygodne podczas dłuższych posiedzeń, są uniwersalne i działają z każdą platformą, wyglądają poważnie i elegancko, a do tego zostały zoptymalizowane do pracy z programami biurowymi. Mam tutaj na myśli np. Skype for Business, Microsoft Teams, Unify, Fuze czy Zoom. Oczywiście taka optymalizacja polega nie tyle na prowadzeniu rozmów, co wykorzystaniu przycisków obudowy jako praktycznych komend. Na pierwszy rzut oka Logitech Zone Wireless mogą się kojarzyć ze słuchawkami w call center. Zone Wireless są małe i bardzo lekkie. Jak tanie zestawy słuchawkowe do wideo-konferencji, które mają jako tako działać, lecz nic ponadto. Wystarczy jednak przejechać kciukiem po obiciu nausznika, aby poczuć jakość premium. Wystarczy dotknąć pałąka, by wyczuć chłodzące aluminium zamiast plastiku. Chociaż Zone Wireless faktycznie są lekkie i małe, zostały stworzone z porządnych materiałów. Do tego cechują się eleganckim i uniwersalnym wzornictwem. Słowem: nie ma wstydu, aby odebrać w nich wideo-połączenie od klienta. Świetne jest to, że Logitech Zone Wireless to słuchawki bezprzewodowe, które możemy dodatkowo złożyć dzięki zginanym elementom nad nausznikami. Sprzęt zajmuje w takiej formie naprawdę mało miejsca i łatwo wrzucić go do plecaka, nesesera czy nawet torby od laptopa. W ten sposób – chociaż teoretycznie biurowe – Zony stały się moimi towarzyszami podróży. Ich izolacja od otoczenia oraz aktywna redukcja szumów była na wagę złota zwłaszcza w pociągach, którymi regularnie podróżuję. Zero stukotu. Zero piskliwego hamowania. Zero siorbania i mlaskania. Tak można żyć. Aktywną redukcję szumów porównałem z możliwościami samolotowego zestawu Sony MDR-XB950N1. Byłem ciekaw możliwości ANC w Zone Wireless głównie ze względu na konstrukcję nauszników. Te nie pokrywają całości uszu. Co za tym idzie, tłumienie pasywne nie jest tak skuteczne, a więc mechanizm tłumienia aktywnego musi dać z siebie jeszcze więcej. Ku mojemu zaskoczeniu efekt okazał się bardzo naturalny. Zakładając nauszne MDR-y Sony i włączając ANC mój mózg na początku wariuje. Dostaję pajęczego zmysłu, który ostrzega, że coś jest nie tak. Uwaga Peter, dzieje się coś nienaturalnego. Zone Wireless nie powoduje takiego niepokojącego efektu. Cisza w słuchawkach Logitecha nie jest nienaturalna. Niepotrzebny jest okres przyzwyczajenia oraz adaptacji. Z drugiej strony, model nie poradzi sobie w pełni ze skrajnie wysokimi częstotliwościami. Włączona metr ode mnie suszarka wciąż przebija się przez nauszniki, podczas gdy w MDR-ach jest niemal niesłyszalna. Za to w przypadku takich źródeł dźwięku jak stukot klawiatury czy kosiarka za oknem testowane słuchawki spisują się kapitalnie. Średnie częstotliwości są pokrywane w 100 proc. Nic nie przebija się do mojego ucha. Logitech Zone Wireless to wielka wszechstronność – zarówno użytkowa, jak i platformowa. Słuchawki możemy bezprzewodowo podłączyć do dwóch źródeł dźwięku jednocześnie – za pomocą adaptera 2,4 GHz oraz modułu Bluetooth. Dzięki temu na Zone Wireless słyszymy audio z komputera oraz smartfonu. Prowadzenie rozmowy telefonicznej podczas odtwarzania klipu wideo na PC nie jest żadnym problemem. Zwłaszcza, że odebranie takiego połączenia odbywa się za pomocą przycisku na obudowie. Nie trzeba niczego szukać. Można być w ruchu. Wystarczy jeden klik podczas schylania się nad drukarką. Sprzęt dogaduje się z macOS, Windowsem, Androidem oraz iOS. Wszędzie możemy odbierać i kończyć połączenia, zatrzymywać i odtwarzać materiały oraz edytować stopień systemowej głośności bezpośrednio z obudowy nauszników. Do tego dochodzi dedykowana aplikacja na smartfon, za pomocą której zmienimy kilka zaawansowanych parametrów oraz pobawimy się suwakami korektora. Muszę dodać, że słuchawki zostały wyposażone w najlepszego asystenta głosowego jakiego KIEDYKOLWIEK miałem przyjemność słuchać. Pani o anielskim głosie raportuje na temat wielu ważnych zmiennych. Wiemy, kiedy podłączony jest adapter, kiedy mikrofon jest włączony, kiedy akumulator ulega rozładowaniu, kiedy połączenie zostało zakończone, kiedy dodatkowe urządzenie wysyła dźwięk przez BT i tak dalej. Pod względem asystenta głosowego Logitech wszedł na zupełnie nowy poziom. Chociaż to tylko dodatek, został zrealizowany po mistrzowsku. Żaden inny zestaw nie dostarczył mi tylu cennych informacji bezpośrednio do ucha. Słuchawki zdały egzamin podczas maratonów przed komputerem i konsolą. Jakiś czas temu przetoczyła się przez Polskę fala upałów. Temperatura w moim mieszkaniu regularnie sięgała 28 stopni Celsjusza. Mimo tego pracując na Zone Wireless nie pojawiła się na mojej skroni nawet kropla potu. Mięciutkie skórzane obicia nauszników nie przywierają do skóry i nie duszą jej. Nauszniki są takich rozmiarów, że nie organizują uszom sauny. Miękkie poduszki po prostu delikatnie przywierają, zapewniając cyrkulację powietrza oraz wygodę użytkownika. Mając na głowie Zone Wireless spędzałem długie godziny w trybie sieciowym nowego Total War: Three Kingdoms. Przez cały ten czas słuchawki dobrze przywierały do czaszki i nie spadały. To wielki krok na przód, biorąc pod uwagę gamingowe słuchawki od Logitecha. Te potrafią się zsuwać po każdym energicznym zamachu głową. Zmiana jakościowa jest odczuwalna. Co ważne, Wireless nie dociska do skroni. To kluczowe dla migrenowców takich jak ja. Nie napiszę złego słowa o muzyce, ale mikrofon to porażka. Pod względem odsłuchu muzycznego Logitech Zone Wireless spisuje się lepiej niż przypuszczałem. Wysokie tony są odpowiednio wyeksponowane. Ziemisty dźwięk przyjemnie zalega w nausznikach, chociaż brakuje prawdziwych bomb na niskich tonach. To jednak wcale nie musi być wada. Wszakże biurowych słuchawek nie kupuje się z myślą o grach na PC, prawda? Prawda? Logi stosuje swoją standardową sztuczkę z poziomem głośności. Słuchawki są cichsze niż średnia na rynku, by część szumów i niedoskonałości nie była łatwo wychwytywana. Producenci dzielnie walczą z muzyczną mizerią na wyższych tonach, co daje odpowiednie rezultaty. Bez problemu odnotowuję dwuklask w Can’t Stop od Red Hot Chili Peppers, tak umykający wielu tańszym modelom. Biorąc pod uwagę przeznaczenie słuchawek, zdziwiłem się także szerokością sceny. Ta całkiem nieźle rozciąga się na boki. Oczywiście przód i tył to strefy bardzo krótkie, ale hej – mierzmy siły na zamiary. Wertykalna ekspansja sceny to zabawa dla audiofilów, nie pracowników biurowych. W ostatecznym rozrachunku słuchawki Logitech Zone Wireless brzmią bardzo przyzwoicie, czego niestety nie mogę powiedzieć o dźwięku zarejestrowanym przez mikrofon. Coś poszło bardzo nie tak. Być może zawiódł mechanizm filtrowania głosu z dźwięków otoczenia. Być może Logitech oszczędził na podzespołach. Efekt końcowy jest jednak taki, że użytkownik brzmi, jak gdyby nadawał za pośrednictwem wytłumionego mikrofonu w laptopie. Albo gorzej. Spora wtopa jak na urządzenie stworzone m.in. do biznesowej komunikacji. Z chęcią zostawiłbym sobie Logitech Zone Wireless do codziennej pracy. Największe zalety:
Małe i do tego zginane, kompan podróży
Kapitalny asystent głosowy
Naturalny ANC

Bloger płakał, jak oddawał. Logitech Zone Wireless to słuchawki do pracy biurowej, które mają sens &#8211; recenzja

27 czerwca 2019
Znalezienie się na liście bestsellerów Emipku to fetysz prawdopodobnie wszystkich autorów wydających książki w Polsce – przypuszcza Szafrański. Bloger znalazł sposób, by szybko dostać się do TOP 20 i opisał to szczegółowo w artykule zamieszczonym na swoim blogu. TOP 100 Empiku fetyszem autorów
– Wbicie na jak najwyższą pozycję listy TOP 100 Empiku jest jak najbardziej pożądanym etapem strategii promocji książki – pisze Michał Szafrański w swoim artykule . Jego zdaniem to najważniejsza lista w Polsce, która jest „samospełniającą się przepowiednią i zapowiedzią dobrej sprzedaży książki”. Na sprzedaży Szafrański zna się najlepiej, co udowodnił, samodzielnie wydając „Finansowego Ninję” i zarabiając na nim 1,4 mln zł. Jednak kolejną publikację, „Zaufanie, czyli waluta przyszłości”, zdecydował się wydać w tradycyjny sposób. Wraz z wydawcą zdecydowali, że w pierwszym etapie promocji skupią się na Empiku, a ich celem było wskoczenie do pierwszej 20. bestsellerów bez płacenia za pozycję. Bloger , aby sprawdzić, ile egzemplarzy trzeba sprzedać i w jakim czasie, żeby znaleźć się w TOP 20, postanowił przeprowadzić eksperyment. Jego książka trafiła do przedsprzedaży 17 kwietnia. W TOP 100 znalazła się już 18 kwietnia, jednak jej pozycja przez następne dni się wahała. Jak działa TOP 20 Empiku? I tu bloger zdecydował się podjąć próbę przetestowania listy bestsellerów Empiku, składając testowe zamówienia. Zamiast wydawać 80-100 tys. zł na dodatkową promocję, autor sprytnie oszukał listę Empiku i wepchnął swoje dzieło do pierwszej 20. Odkrył, że wystarczyło zaledwie 426 sprzedanych egzemplarzy, aby wbić do TOP 20 bestsellerów w Empiku. – Jeśli ze sprzedażą 426 egzemplarzy wylądowałem w TOP 20 na dwa tygodnie, to oznacza, że ta sieć księgarni wcale nie sprzedaje tak wielu książek, jak się powszechnie wydaje – podkreśla bloger. Taki był wynik sprzedanych książek dzień przed oficjalną premierą. Zaskoczeniem dla autora był zarówno niski próg wejścia do TOP 20 Empiku, jak i fakt, że tak mało osób zdecydowało się skorzystać z zakupu w Empiku w okresie przedsprzedaży. Przeliczając, można dojść do wniosku, że wystarczyło wydać ok. 13.000 zł (426 x 30,49 zł), aby dostać się do pierwszej 20 Empiku. Gdy pozycja książki spadła na 90-100 pozycję, autor sam zamówił kolejno 9 i 5 egzemplarzy. Następnego dnia książka wskoczyła na 25. pozycję. Zamówienie nie więcej niż 10 egzemplarzy było istotne, ponieważ wtedy można wybrać opcję płatności przy odbiorze. Bloger anulował zamówienie, ale to już nie wpłynęło na pozycję książki. W ten sposób Szafrański sterował pozycją książki na liście bestsellerów, składając niezbyt dużą liczbę zamówień. W swoim wpisie na blogu wyjaśnia, że nie nadużywał tego odkrycia i ograniczył się do złożenia tylko tych dwóch własnych zamówień. Wywiad z Michałem Szafranskim
Autor bloga jakoszczedzacpieniadze.pl stał się milionerem dzięki oszczędzaniu i przejrzystości. Ale nie zawsze było łatwo i wesoło. Bywało potwornie trudno, zwłaszcza po poważnym złamaniu obu nóg. A jednak Szafrański się uparł, nie tylko wrócił do sprawności fizycznej, ale i przebiegł maraton. Tą i wieloma innymi historiami Szafrański podzielił się w rozmowie z INNPoland.pl . Szafrański załatwił warszawiakom tańszy prąd
Bloger znany jako twórca brandu Finansowy Ninja stworzył specjalną ofertę ze spółką Lumi , należącą do PGE Centrum. To efekt afery z promocją Zielona Energia, jaką swoim klientom – w tym Szafrańskiemu – zaproponowała firma innogy. Promocja miała przynosić oszczędności, a w ostatecznym rozrachunku podnosiła ostateczną wysokość rachunku, co bloger ujawnił po zrobieniu kilku prostych podsumowań oferty. W ślad za krytyczna publikacją, do Szafrańskiego zgłosił się przedstawiciel spółki Lumi. Z ich negocjacji narodziła się oferta „alternatywy dla innogy w Warszawie”, dodatkowo okraszona brandem Finansowy Ninja dla zachęty – „propozycja przejrzysta, uczciwa i po prostu atrakcyjna”. Znajdź nas na

Ujawnił jak działa słynne TOP 20 Empiku. Wcale nie tak trudno dostać się na szczyt

Bloger.hr is a Croatian blogging platform.

Wells Fargo Success Story

Professional Services

Platform Overview

Bloger

Compete with Bloger?

Compete with Bloger?

Discover the right solution for your team